łamiących prawo. Takie przynajmniej jest jedno z założeń pracy komisji. W praktyce bywa różnie, między innymi i dlatego; że rzecz rozpływa się trochę w koordynacji kilku ośrodków, a trochę w delikatności pouczeń, że należy szanować przepisy i ludzi. Wydaje się brakować w tych poczynaniach kroków bardziej radykalnych, śmielszego trzebienia złych nawyków. <br>Odwoływanie się do faktu, że dla ludzi największym problemem stali się inni ludzie a nie środowisko materialne, jest wdzięcznym, hałasem cywilizacyjnym ale nie zobowiązującym dyrektorów do zmiany postępowania. Odgórna kontrola poczynań dyrektorów większą wagę przykłada do uchybień gospodarczych, niż kadrowych. Karze się ich za marnotrawstwo materiałów, za straty finansowe ale