nie wyczytałby z żadnego podręcznika, stąd brak takiego kursu spowodowałby nie do powetowania i nie do nadrobienia ubytek w jego masie mózgowej.<br>Wiara, że niezbędne jest ustne wyłożenie tego, co student powinien wiedzieć, wywodzi się z założenia, że studenci są analfabetami niezdolnymi do samodzielnego przeczytania odpowiednich książek. Ale także z nawyków powstałych w latach, gdy doktryna panowała niepodzielnie, ale jeszcze nie dysponowała pełnym zestawem lektur i podręczników pisanych w jej duchu, nie można więc było odwołać się z całkowitym zaufaniem do tekstów już drukowanych. W takich okolicznościach żywe sławo okazywało się wierniejsze dogmatom. Czulej zresztą reagowało na najświeższe dyrektywy (Doktryna była