zagłada, podczas gdy my z mamusią ujdziemy bacznemu oku Nemezis. Myli się często moje egotyczne serce. Nie obejmuje złym przeczuciem ani małej Haneczki Margolis, ani płomiennowłosej Zuzi, ani roześmianej Krysi Bensch - jasnej i zadartonosej, ani pogodnej Halinki Szydłowskiej, ani żadnej z tych polskich dziewczynek, które nawet nie podejrzewają swojego fatalnego naznaczenia i fatalnego losu.<br>Zatem Moniuszki. Stąd już tylko jeden przystanek do Przejazdu, gdzie bank wujka Alusi, a obok sklep Singera, pełen czarnych i lśniących<br>maszyn do szycia. No i nie wiadomo czemu tutaj właśnie ślepy żebrak z mojego "Realnego bytu" na czarnym fortepianie Bechsteina grać mi będzie kiedyś preludium "Deszczowe