ogarnia je od "zewnątrz", jest czymś dla mnie. Intencja "używania" jest intencją wsobną. Poprzez tę intencję przebija w ostatecznej instancji ta sama treść, jaką udało nam się zaobserwować w poprzednim przypadku. Jest nią samo aksjologiczne Ja. Tylko wartość może "używać", "przeżywać", "zużywać" cokolwiek. Jaka wartość? Wartość konscjentywna. Znów jedynie adekwatną nazwą dla tej wartości jest słówko "ja".<br>Starałem się uchwycić Ja aksjologiczne jako swoistą konscjentywną wartość stojącą u podstaw fenomenów solidaryzacji z czymś oraz leżącą gdzieś na horyzoncie idących w głąb świadomości wsobnych intencji aktu oraz wsobnych intencji wszelkiej jouissance.<br>Przeprowadzone opisy zaprezentowały nam dwojaki sposób "zachowania się" Ja aksjologicznego. W