rację bytu na niebie, choć dla starożytnych astronomów nie było to wcale takie oczywiste. Nazywali bowiem tę dwugwiazdkową konstelację "zwiastunem Psa" - Procjonem (gr. prokuwn, czyli dosłownie "przedpies"), co oznaczało, że jej wschód nieznacznie poprzedza wschód najjaśniejszej gwiazdy całego nieba - Psa albo Syriusza (w wypadku obu gwiazdozbiorów najjaśniejsze ich gwiazdy miały nazwę wspólną z całą konstelacją). Wyraźne rozróżnienie między Wielkim i Małym Psem pojawiło się prawdopodobnie dopiero w astronomii średniowiecznej.<br>Kłopotu tego rodzaju nie sprawiają Psy Gończe, gdyż moment oficjalnego włączenia ich w poczet gwiazdozbiorów został zapisany dokładnie. Uczynił to tym razem nie żaden grecki bóg, lecz gdański astronom Jan Heweliusz (1611