ziemi też by chcieli<br>pogasić wszystkie świece<br>i by anieli mieli<br>motorek oprócz piór!<br>Oj... bo wam uschną ręki!<br>Wracajta do Stajenki!<br>I niechaj pod niebiosem<br>ludowy gęga chór!<br>CHÓR FLACH<br>Rrrrum wódziuchna, rrrum wóda!<br>Grunt, że Bóg ma dość luda...<br>Nie zginą posrebrzane<br>ołtarze kartoflane!<br>Nie zginą poo-sreeeebrzaaaa-ne<br>ołtaaaarze kaaaar-tof-laaaaneeee...<br>W ślad za MATKĄ BOSKĄ CZĘSTOCHOWSKĄ, która dosiada roweru, FLACHY opuszczają scenę. Słychać daleką melodię ,,Komu dzwonią, temu dzwonią..."<br>Zjawia się STASIEK, idący pogrzebowo, za nim HR. CYNGIEL<br>z kapeluszem w ręku i rękawiczkami, mając po prawej PANIĄ ZOSIĘ. Za nimi salutujący bez przerwy PŁK RASZYN