bardzo od pokroju listków paproci dzisiejszych, przypominając raczej liście miłorzębu.<br>Typowe liście paproci wykształciły się stopniowo w trakcie wczesnego karbonu (ryc. 12.11), ale jeszcze w późnym karbonie znaleźć można formy przypominające bardziej psylofity niż paprocie. Sporangia, zajmujące zakończenia niektórych rozgałęzień, w wyniku ich zlania w liść znalazły się na nerwach blaszki liściowej, które są śladami dawnych osi pędów. Choć przywykło się uważać rosnące w naszych lasach paprocie za przedstawicieli reliktowej gałęzi ewolucyjnej roślin, warto pamiętać, że z wyjątkiem kilku grup stosunkowo archaicznych pod względem organizacji pędu i sporangiów (np. drzewiasta Marattia czy nasz długosz Osmunda), których historię można prześledzić wstecz