z <br>I poł. stulecia, integrujące cały cykl (z wyjątkiem mszy Kleina) motywiką Bogurodzicy:<br> przede wszystkim dominacja kategorii maiestas wspólnej dla mszy,<br> podobny typ koncepcji dźwiękowej, asemantyczej, w wykorzystaniu motywiki <br>pieśni w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego oraz semantycznej i symbolicznej <br>w mszy Świerczka,<br> podobna rytmizacja motywu inicjalnego pieśni z triolą, następnie neutralizowaną, <br>co znaczące, w części ostatniej,<br><br> te same typy faktury chóralnej konwencjonalnej, w gruncie rzeczy XIX-wiecznej <br>(zwłaszcza dwojenia oktawowe i unisonowe),<br> w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego, u Świerczka tylko sporadycznie, <br>pewne odcinki operują materiałem swobodnym, pochodzącym z inwencji kompozytora,<br> w mszy Nowowiejskiego frazy z motywiką pieśni są bardziej zaokrąglone "miękkie