sodu. Unika się przez to wielu trudności występujących przy neutralizacji wapnem. Związki sodu mają tę zaletę, że można z nich przygotować dość stężony roztwór neutralizujący, a sole powstające w wyniku neutralizacji nie ulegają strąceniu, jak przy stosowaniu wapna. Zwiększa się natomiast zasolenie roztworu.<br>W celu uproszczenia obliczeń potrzebnej dawki czynnika neutralizującego opracowano prosty wzór na ilość wapna do neutralizacji:<br>&lt;gap&gt;<br>w którym H oznacza zawartość wolnego kwasu, w kg/m&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt;, S zawartość soli, w kg/m&lt;hi rend="upper"&gt;3&lt;/&gt;, m, n współczynniki empiryczne (tabl.2.10).<br>Neutralizację ścieków z trawienia korzystnie jest połączyć z utlenianiem żelaza. Utleniaczem może być chlor w postaci podcholorynu i wtedy