pamiętam nawet?<br>- Smutną masz pan twarz, ale ja przyzwyczajony jestem do tego, takich jak pan mam setki na głowie. Cały ranek biegać i żyłować trzeba od ludzi te parę groszy, tyle tylko że się człowiek trunkiem od czasu do czasu pokrzepi, jakoś ten dzień schodzi. A zatem szesnaście czterdzieści.<br>- Co, niby zapłacić mam panu?<br>- Właśnie, tyle akurat od szanownego pana magistratowi się należy.<br>- Ani mi się śni, ja grosza - do ciężkiej cholery - nie mam przy sobie, a pan mi za jakieś zeszłoroczne siedzenie każe płacić. Daj pan spokój, bo to śmieszne i nudne jest zarazem.<br>Powiedziawszy to Dziadzia schylił się nad