zajmuję te pokoje i zaraz dzwonię do ministra!<br>Zupełnie nie przypominał swobodnego i zatroskanego zarazem Zdzisia z wczasów. Znowu wrzucono rybę do wody. Odłożył słuchawkę i podszedł do mnie z uśmiechem.<br>- Dobrze, że jesteś, Jasiu! Widzisz, jak się trzeba naszarpać! Cały czas mi pieprzą o kompresji etatów i oszczędności! Że niby nowe czasy! Nawet, cholera, nie mam biurka! Widziałeś coś podobnego!<br>- Cieszę się, że cię widzę w dyrektorskim fotelu - powiedziałem. - Długo się nie naczekałeś.<br>- Właśnie! Skrócono mi kwarantannę. A może tobie to zawdzięczam?<br>Tu Zdzisio spojrzał mi głęboko w oczy. Opuściłem skromnie swoje.<br>- Kto to wie? - odparłem enigmatycznie. Mimo obietnic danych