tam znowu? - poruszyła się niecierpliwie matka. <br><br><br>- Mamo... - powiedziała Adela. <br><br>- No, czego chcesz jeszcze? <br><br>Adela chciała jej coś wytłumaczyć, ale na próżno <br>szukała słów. <br><br>- Nie wyprowadzajmy się na to Leszno! - wyszlochała <br>tylko znowu przez łzy. <br><br>Teraz to już matka była naprawdę zła. <br><br>- Ej! żebym ci nie przyłożyła! - powiedziała <br>głosem nie wróżącym nic dobrego. <br><br>Więc Adela umilkła, a matka przewróciła się <br>na drugi bok i zasnęła. <br><br>Adelę ogarnęło uczucie straszliwej samotności i opuszczenia. <br><br><br>Jakby nie leżała tu na tym łóżku <br>z matką i z dziećmi, ale zupełnie sama. Jakby <br>już nie była tutaj, w tej izbie, gdzie po przeciwległej <br>ścianie stoi jeszcze Felkowe łóżko