dynamiczną, pulsującą, rodzajem wielkiego mózgu - <orig>nookorteksu</>, którego aktywność prowadzi do powstania zjawiska inteligencji zbiorowej. To dzięki niej społeczności, w których trwa niezakłócona komunikacja horyzontalna między poszczególnymi jednostkami, czyli, jak by powiedział Popper, w których trwa krytyczny dialog, są zdolne do uczenia się, współdziałania i rozwoju, mimo że pozornie ich członków nic nie łączy.<br>Ważnym aspektem takiego modelu społecznego jest to, że wyposaża on jednostkę w siłę, nie odbierając jej wolności. Każdy twórczy podmiot może wnosić do świata trzeciego, do <orig>noosfery</>, swój głos, bez obawy, że tam zaginie. Zależnie od jakości wypowiedzi będzie miał on większy lub mniejszy wpływ. Jednocześnie jednostka może