relacji, które kokainową strużką łączą osoby z przeciwnych stron barykady - policjantów, urzędników, producentów, dilerów i użytkowników. Jak na film amerykański, narracja postępuje dostojnie, by nie powiedzieć - leniwie. Spowolniony tok opowiadania służy drobiazgowemu pokazaniu stosunków: operacyjnych, obyczajowych i emocjonalnych między osobami dramatu. Wątki się przeplatają, ścieżki postaci krzyżują. Można by rzec - nic nowego, oglądaliśmy to wielokrotnie i w różnych konfiguracjach. Znaczenie filmu Soderbergha wynika z intensywności przekazu oraz z całościowego ujęcia tematu. Epicka perspektywa pozwala autorowi na wyprowadzenie z dużą siłą i wiarygodnością uogólnienia: nie da się trudnych, patologicznych problemów społecznych załatwić raz na zawsze; nie ma co liczyć na ostateczną rozstrzygającą