jak cień odlatującego ptaka.<br>Usiadł w fotelu i starał się możliwie najtrzeźwiej przeanalizować swój stan wewnętrzny. Próbował myśleć z chłodną rozwagą.<br>- Śmierć to absolutny koniec istnienia. Dlatego też z punktu widzenia biologii śmierć człowieka niczym nie różni się od śmierci muchy... Nie, nie! Cóż za niedorzeczność! Po śmierci człowieka pozostaje nicość, to prawda. Ale po śmierci niektórych nicość zamienia się w pustkę. Takie sformułowanie jest chyba trafniejsze. Nie wydaje mi się, abym prawdziwie i głęboko cierpiał. I czy wogóle potrafię cierpieć? Odczuwam przeraźliwą pustkę. Mam za małą wyobraźnię. Albo też jestem tak wyczerpany psychicznie, że na cierpienie przestałem już reagować.<br>Wziął