głosem opowiadającej <br>przeleciał nisko nad podwórzem (jego ociężały <br>lot zastanowił Starą Panią Człowieku, ot stare <br>ptaszysko, posiwiałe jak ja, latać mu się nie chce), <br>uniósł się tylko tyle, ile było trzeba, żeby <br>przelecieć nad parkanem i znaleźć się w ogrodzie <br>na morelowym drzewie, gdzie nie dochodziły już <br>żadne głosy, chociaż nie ma się z czego cieszyć, <br>bo jeszcze parę lat temu słyszałby z tej samej <br>odległości każde słowo, a to niebezpieczne <br>dla ptaka stracić słuch.<br><br>"Tylko nie z tylżyckim", tak jej Marych <br>powiedział, a ona śmiejąc się powtórzyła to <br>w rozmowie ze Starą Panią Człowieku, potem <br>poszła do rzeźnika na róg i