nogę w wodę włożyła a rzekła:<br>- "Patrz, miły, jeśliże znać! patrz, jak z nogi ściekła<br>Woda, w której nic nie znać, by tu noga była!<br>Ty też także nie poznasz, by mię nie rządziła<br>Cnota, która mię tylko sama ustrzec może,<br>A twoja straż, twa pilność - mało co pomoże".&lt;/&gt;<br><br>Fraszka nie najlepsza; jeśli się przy niej chwilę zatrzymujemy, to dlatego, że wśród znanych i przedrukowywanych wierszy Krzyckiego nie ma jej odpowiednika. Należy więc przypuszczać, że Krzycki był znany wówczas lepiej niż dziś, że coś, co z jego dorobku zaginęło, krążyło wówczas w żywym obiegu gustów literackich.<br>W styczniu 1588 r. Smolik walczył