wam herbaty - posłyszeli głos Róży od progu.<br>- Może być i herbata - Konstanty łypnął porozumiewawczo okiem - to sobie kielicha strzelimy pod to drzewko, taka okazja - doszeptał. Jassmont przytaknął, trochę alkoholu, tego potrzebował. Konstanty podniósł połę kożuszka, ukazując szyjkę butelki okręconej w pakowy papier jakieś niemieckiej firmy wędliniarskiej, reklamujący mięsne rozmaitości.<br>- O nie, pić to ja wam nie dam, Jan nie ma do tego głowy, potem tydzień choruje, wstydziłbyś się, Kostek, z gorzałką przychodzić, a tę butelkę rekwiruję, żeby was nie korciło - Róża energicznie, z wypiekami wyciągnęła Konstantemu zza kożucha butelkę i ze zdobyczą poszła do kuchni, gdzie zagrzechotały garnki. Czajnik postawiła na wielkim