czystej neantyzacji i zdolności rozpoczynania wszystkiego od nowa. Przeciwnie - wedle Heideggera owa transformacja musi być "umotywowana" (Heidegger przedsiębrał próbę opisów takich sytuacji), i to nie w porządku czystej myśli, ale w obszarze samej egzystencji.<br>Nie wchodząc tu w szczegóły, a poprzestając na kwestii podstawowej: aby mogło się np. dokonać przejście nieautentycznej do automatycznej - potrzeba aż owego przeraźliwego "światła trwogi", w którym objawia się śmierć jako najbardziej własna, intymna możliwość bytu ludzkiego.<br>Widać tu wyraźnie, jak dalece pojęcie substancji (jako samoistnego, skończonego w sobie, wyposażonego w stałe własności bytu) obce jest zmiennej, "możliwościowej" strukturze egzystencji, którą Heidegger pragnie odsłaniać swojej "analityce egzystencjonalnej