głosów, przystanęła zdyszana. <br>Nie śmiała wejść... bo jeżeli przy stole z innymi siedzi prawdziwa panna Zosia - jeśli jest w tym pokoju!... W końcu nacisnęła klamkę i pchnęła drzwi - w tejże samej chwili przeciwległymi drzwiami od tarasu wchodziła panna Zosia. <br>Nie patrząc na nią Henrysia stanęła za fotelem ojca. Jeszcze jedno niebezpieczeństwo grozi: panna Zosia może zapytać: "Gdzieś się podziała po kolacji, Henrysiu, szukałam ciebie wszędzie" - i jeżeli tak zapyta, to tamta... w alei... <br>Ale nie zapytała. <br>Już się wszyscy rozchodzili spać. <br>Ukradkiem spojrzała Henrysia na portret ponad drzwiami. Tło było sczerniałe, ale na tej czerni tym wyraźniej odbijała się twarz panny