bo jakże dzisiaj żyć bez miłości!<br><br>1939&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;PIEŚŃ O ŻOŁNIERZACH WESTERPLATTE&lt;/&gt;<br><br>Kiedy się wypełniły dni <br>i przyszło zginąć latem,<br>prosto do nieba czwórkami szli<br>żołnierze z Westerplatte.<br><br>(A lato było piękne tego roku.)<br><br>I tak śpiewali: - Ach, to nic,<br>że tak bolały rany,<br>bo jakże słodko teraz iść<br>na te niebiańskie polany.<br><br>(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)<br><br>W Gdańsku staliśmy tak jak mur,<br>gwiżdżąc na szwabską armatę,<br>teraz wznosimy się wśród chmur,<br>żołnierze z Westerplatte.<br><br>I ci, co dobry mają wzrok<br>i słuch, słyszeli pono,<br>jak dudnił w chmurach równy krok<br>Morskiego Batalionu.<br><br>I śpiew słyszano