wizerunkiem głowy lub twarzy bóstwa. Co ważniejsze, sama nazwa figury spod Eresburga oraz jej objaśnienie przez Rudolfa wskazują, że według Sasów bóstwo przedstawione w postaci antropomorficznego słupa "podtrzymywało wszystko", czyli dźwigało sklepienie świata. Zestawiając wzmianki z północnych i południowych Niemiec oraz Skandynawii, Jan de Vries stwierdził, że takie "wyobrażenie słupa niebios" (die Vorstellung einer Himmelssäule) miało ogólnogermański zasięg. Aleksander Gieysztor zwrócił uwagę na ślady podobnych wyobrażeń kosmogonicznych wytropione przez etnografów w słowiańskim folklorze: "Niebo <gap> podparte jest słupem dotykającym Gwiazdy Polarnej, jedynej nieruchomej <gap> podczas gdy kopuła niebieska obraca się"33. "Słup zadziwiającej wielkości" (columna mirae nagnitudinis), który według Ebona (lib. III, 1