mówiono o wróżce...<br>Brzegiem obłoków fijolet płynie. Myśli, że płynie.<br>Sen się boczy na tego świateł w nicość rozprószcę.<br><br>W odmętach nocy niech ciał się strzeże bezbronne<br> ciało,<br>Niech swe losy przesłania byle jakim błękitem.<br>W moim ogrodzie coś się znagliło i zaszemrało -<br>Zaszemrało, jak gdyby ktoś się rozstał z niebytem.<br><br>Znam ja na pamięć jedną dziewczynę... Znam jej westchnienia<br>I mym ustom uległość pieszczotliwie zawiłą.<br>Nic w niej nie było, oprócz uśmiechu i<br> przeznaczenia -<br>I kochałem ją za to, że nic więcej nie było.<br><br>Znam taką duszę, co cmentarniejąc nie do poznania,<br>Sztuczną różę w śmierć niosła... Była niegdyś różystką