filozofii Heideggera także możemy znaleźć przekonanie, że prawdziwa <br>'nicość' nie może być uprzedmiotowiona nawet jako antyteza. Uważam, że <br>w filozofii Heideggera odpowiednikiem 'nicości relatywnej' jest 'nicość <br>wyobrażona' (niem. das eingebildete Nichts), a 'nicości absolutnej' - 'nicość <br>właściwa' (niem. das eigentliche Nichts). "To, co jest po prostu inne wobec <br>wszelkiego bytu, jest niebytem (niem. das Nicht Seinde)" -pisał Heidegger, <br>podkreślając, że niebyt ciągle jest przedmiotem poznania, a więc 'nicością <br><page nr=295><br>wyobrażoną', czyli pomyślaną jako negacja bytu. Podkreślał, że definicja <br>'nicości' jako niebytu wywodzi się z tradycji greckiej. <q>"Metafizyka starożytna pojmuje 'nicość' jako niebyt, to znaczy bezpostaciowe tworzywo, które samo w sobie nie może się