nie jest tu jednak prostym synonimem tanecznego, dionizyjskiego rozpasania: to - wracamy do punktu wyjścia - jedna z kategorii szybkości, jedna z postaci ruchu.<br>Przypomnijmy miejsce i czas, a przede wszystkim wyczyn, który z krystalizowanym i polerowanym przez pokolenia ideałem ułana związał się najściślej. Poranek 30 listopada 1808 roku, wąwóz somosierrski i niebywała szarża Szwoleżerów Gwardii, to w legendzie - ale i w opinii rzeszy ekspertów - najwyższa miara ułańskiej doskonałości. Znana piosenka z tekstem Konopnickiej, zaczynająca się od słów: A czyjeż to imię rozlega się sławą, jest jedną z najbardziej reprezentatywnych "analiz i interpretacji" - na tym poziomie, w tej klasie twórczości artystycznej - wyczynu polskich