do fantazjowania. Nie: podobnie jak przy czytaniu "Drozda o zmroku" Thomasa Hardy'ego nie dbam w gruncie rzeczy nic a nic o to, czy w Anglii za czasów Hardy'ego rzeczywiście żyły drozdy - nie miałbym nic przeciwko temu, żeby Jewtuszenko mocą swej wyobraźni stworzył i podarował Ameryce jakiegoś nie istniejącego ptaka. Ale niechby to był ptak bardziej interesujący! Niechby to był ptak albo bardziej konkretny, jakiś koliber marokański czy norweski głuszec nakrapiany, albo bardziej fantazyjny, jakiś Feniks choćby albo rodzima Żar-ptica - byle nie ten szeleszczący papierem słowik, od początku będący w wierszu Jewtuszenki konwencjonalną, sztampową alegorią a nie składnikiem realnego doświadczenia albo