osłaniany był gałęziami. Uczestnicy pogrzebu i krewni zmarłego dzielili się jego majątkiem. Żałoba trwała sześć miesięcy, rok, a nawet dłużej - w zależności od stopnia pokrewieństwa ze zmarłym. Przejawiała się niechlujnym wyglądem żałobników, ciągłym ich smutkiem oraz nieuczestniczeniem w tańcach. Najbliższych krewnych zmarłego dotyczył zakaz stąpnięcia bosą nogą na ziemię, gdyż niechybnie groziło to ściągnięciem klęski suszy. Musieli więc ciągle nosić mokasyny. Kobietom w okresie żałoby nie wolno było pracować w polu, a mężczyznom polować. <br>Wierzenia Sauków odnosiły się do świata górnego (niebiosa) i dolnego (pod ziemią). Górnym, dobrym światem rządził Wielki i Szlachetny Manitu w otoczeniu pomniejszych bóstw, wypełniających określone funkcje