emigracyjny, zróżnicowany zależnie od rangi, zapewniał tylko najskromniejsze utrzymanie i wiązał się z dokuczliwą, policyjną kontrolą. Zrazu trzymano oficerów polskich w dużych kilkutysięcznych "zakładach" (głównie w Avignon i Besançon); potem rozmieszczono ich niewielkimi grupkami po miasteczkach prowincjonalnych, utrudniając im skupienie się w Paryżu. Rządy belgijski i angielski przyznały Polakom zasiłki nieco później i w mniejszym zakresie; do Stanów Zjednoczonych wpuszczano ich bez przeszkód, nie udzielając im jednak żadnej pomocy.<br>Pierwsza fala wychodźców odpłynęła do Francji zimą 1831/1832 r. W 1833 r. wydalono na Zachód resztę emigrantów z Galicji, w 1836 z Krakowa. W następnych latach trwał nadal odpływ z kraju