delikatnie ocienione oczy.<br>W białym owalu twarzy świecą czerwone wargi.<br>Dzień zaczął się po kobiecemu: od kosmetyczki i fryzjera.<br>Przedtem jeszcze było dobieranie stroju.<br>Do zakładu Małgorzata wchodzi ze swym dawnym uśmiechem, o którego radosnym wdzięku wielu już zapomniało, a niektórzy nowi w ogóle nie mieli okazji jeszcze podziwiać.<br>Małgorzata nieco się spóźniła.<br>Do pracowni rusza z szatni biegiem, wpada na próg drzwi, wprost w poranny strumień słońca.<br>Wita ją kilka zachwyconych, kilka zawistnych westchnień - i oklaski.<br>Jeden Dobieski nie poznaje w pierwszej chwili swej podwładnej.<br>Rusza ku niej krokiem paradnym i lisim.<br>- Czym mogę służyć - pyta. - Pod wyżką, panie dyrektorze