szerokie możliwości oddziaływania na poszczególne podmioty gospodarcze.<br>W drugiej połowie lat siedemdziesiątych, po 25 latach totalnego zawłaszczania przez państwo sfery gospodarki i nieustannego głoszenia ideologicznie uzasadnianej wyższości przedsiębiorstw państwowych nad prywatnymi, gospodarka polska pogrążała się w kryzysie, z którego nawet jej partyjni szefowie nie widzieli sensownego wyjścia. Spirala kornaiowskiej "gospodarki niedoborów" rozkręcała się w tempie i sposobie pozbawionym jakiejkolwiek kontroli. Kwestia głębokich, zasadniczych reform ustroju gospodarczego, w szczególności prowadzących do zwiększenia eksportu i zahamowania narastającego zadłużenia zagranicznego, stanęła na porządku dziennym dyskusji ekonomicznych i politycznych.<br>Pierwszym konkretnym przejawem nowego myślenia, wymuszonym przez sytuację gospodarczą kraju, było dopuszczenie rozwiązań, które jeszcze kilka