się językiem jidisz.<br> We wrześniu 1939 roku Ringelblum był jednym z uczestników<br>cywilnej obrony<br>Warszawy, zaś w dniach okupacji - kierownikiem Sekcji Pracy Społecznej<br>Żydowskiej Samopomocy Społecznej, pod której osłoną działały na terenie<br>Warszawy liczne organizacje polityczne i społeczne. Był więc w<br>pewnym sensie<br>etatowym działaczem borykającym się z coraz ostrzejszym<br>niedostatkiem i głodem<br>w dzielnicy zamkniętej.<br> W styczniu 1943 roku Ringelblum opuścił getto, ukrywając się w przyjaznym<br>schronieniu u Małgorzaty i Mieczysława Wolskich przy ulicy<br>Grójeckiej. Specjalny<br>schron-ziemianka mieścił około 40 osób skierowanych przez<br>komórki konspiracyjne getta, współpracujące z polskim<br>podziemiem. Schron, w którym znalazł ukrycie<br>Ringelblum wraz z żoną