błazna, określanego jako "prawdziwy Triboulet", więc wprowadzającego prowokujący element groteski: był to ktoś &lt;gap&gt;. Triboulet ze sztuki Wiktora Hugo był do zagrania, ale takiego, który groteskową postać łączy z czarem fascynacji - trudniej.<br>Adam Mickiewicz nieomylnie w tekst główny wpisywał wszystkie uwagi dotyczące mimiki, które w teatrze (szczególnie dawnym) są dla widza niedostrzegalne. Przede wszystkim - rolę oka. Niezwykle ów ważny w poezji romantycznej element języka, język oczu, jest wybity celowo tylko w słowach bohaterów. W Dziadach - Józef mówi o Konradzie:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>O tym, czego widz bezpośrednio nie zobaczy, to usłyszy. Trudno byłoby natomiast unaocznić didaskalia z Salonu warszawskiego, które przed "drugim Hrabią" stawiają zadanie