sami skazują się na upadek, każąc czytelnikowi domyślać się, dlaczego tak postępują, Elizabeth z "Wieku żelaza" zmierza ku śmierci, bo nie ma innego wyjścia - autor już na pierwszych stronach powieści wydał na nią wyrok. To, co następuje potem, jest niczym przedśmiertne rzężenie Kurtza z "Jądra ciemności": Zgroza, zgroza. <br>Stąd pewien niedosyt, ale jest też zaskoczenie na plus. Największym walorem tej napisanej przed 15 laty książki okazuje się bowiem to, co mogłoby się wydawać sprawą przebrzmiałą - subtelna, choć dokonana przy użyciu szokujących środków analiza apartheidu. <br><br>J.M. Coetzee, Wiek żelaza, przekład Anna Mysłowska, wydawnictwo ZNAK, Kraków 2004, s. 212 <br><br>&lt;au&gt;Aleksander Kaczorowski&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Dżanus