się wielu innym reżyserom, także młodszym i mniej znanym; między innymi takim, którzy otwarcie uznawali Wajdę za swojego mistrza. <br>Jego samego laur uparcie omijał. Otrzymał go wreszcie za całokształt twórczości. O ileż jednak byłoby milej, gdyby Oscarem nagrodzono jeden z wielkich filmów przez niego nakręconych. Mamy więc i satysfakcję, i niedosyt. <br>Jest w tym coś z metafory całego polskiego losu, w którym pełno zwycięstw moralnych przy braku rzeczywistych, pełno nie wykorzystanych szans i niefortunnych zbiegów okoliczności. Polski los został dobrze przez Wajdę odczuty i przeniesiony na taśmę filmową. Od "Kanału", przez "Lotną", "Popioły" i "Człowieka z marmuru", po "Pana Tadeusza". <br>Wajda