dzwoniła młoteczkiem serca. Harmonia świata była taką samą prawdą, jak radość z czerwcowego ranka, kiedy przez uchyloną zasłonę pada na stół jasna pręga, a z ulicy unoszą się zapachy świeżego pieczywa i gwary targowego dnia. Pojąłem, że nie wszystko da się ująć w rozumowo umotywowane twierdzenia i że ta część niejasna, nieznana - jest ważniejsza niż spory i dysputy. Poza szeregami słów istniało coś żywego, mocnego - i wszelka wiara przebywała poza granicami, w których obowiązuje "nie" i "tak". <br> Mówię o tym nie po to, aby wykazać wpływy Jamesa czy innych pragmatystów na pewne pokolenie. "Wpływy" są sferą zbyt złożoną i pozwalającą na