mu w duszy gromko, rzewnie i wzruszająco.<br>Obszedłszy dwa piętra i przeczekawszy najbliższą gonitwę, której sens i wyniki pozostały mu nie znane, przypomniał sobie, że przecież przyszedł tu tracić resztki pieniędzy i honoru. Wyrzucanie banknotów garściami na taras przed trybuną nie wydawało mu się dostatecznie atrakcyjne, a przy tym miał niejasne wrażenie, że dziad w Monte Carlo jakoś inaczej sobie poczynał. Dziad prawdopodobnie stawiał... No, to trzeba stawiać! Wszystko jedno na co! Wyodrębniwszy miejsca, gdzie ludzie wpłacali jakieś pieniądze i unikając zbytniej fatygi, podszedł do kasy, przy której stała najkrótsza kolejka. Nie zwrócił żadnej uwagi na zielony napis nad kasą: "100