że gdy tylko dopchali się z księdzem pod ambonę, zostawili go tam<br>w błocie, samego jak palec, i dawszy się pokropić święconą wodą,<br>złożywszy na tacy, co tam który przyniósł, poszli się upić do gospody.<br>Zaraz też z tej żałości i wstydu porżnęli kilku ludzi nożami, a i im<br>się nielicho oberwało.<br> Stoimy więc z Francem na pagórku i mamy całą dolinę pod nogami ze<br>wszystkimi drogami i ścieżkami po niej biegnącymi. A wszystkie ścieżki<br>ludźmi zapchane. A cała dolina rozśpiewana i mrucząca modlitwy jak<br>krowa, gdy trawi. I wszystko to w lekką mgłę spowite. Pamiętam, że była<br>mgła, bo Franc