przecież w poważnym stopniu przez Ernesta Groddecka, ale wymowny fakt, że już w następnym roku po śmierci swego poprzednika opublikował na łamach &#132;Dziennika Wileńskiego" (1815 t. 1) obszerny artykuł O życiu i pismach Euzebiusza Słowackiego, a w dziewięć lat później przyczynił się do wydania w formie publikacji książkowej całej niemal jego spuścizny piśmienniczej.<br> Nie były to bynajmniej gesty wyłącznie kurtuazyjne. Stanowiły one przede wszystkim świadectwo myślowego oraz naukowego powinowactwa ze Słowackim. Zbieżność poglądów obydwu wileńskich profesorów na wiele podstawowych kwestii estetycznoliterackich jest nieraz prawie dosłowna. Wystarczy porównać ich definicje poezji. Słowacki pisał mianowicie: &#132;Poezja, uważając ją w ogólności, jest pewna