lotniczych (TR-1, F-117) znacznie szerzej zaczęto stosować kompozytowe materiały, mocno pochłaniające lub znacznie osłabiające sygnały powracające do anten stacji radiolokacyjnych, albo zmieniające nawet kierunek ich odbicia. Pojawiło się także szereg urządzeń zmniejszających zwłaszcza silnikowe promieniowanie podczerwone: wydatnie obniżano temperaturę wychodzących z odrzutowych silników gazów wylotowych. Zastosowano również - sprawiające niemało kłopotów przy technicznej obsłudze - systemy dodatkowych traktów powietrznych lub termicznych ekranów promieniowania podczerwonego obniżających intensywność wydzielania ciepła nawet do 75%.<br>To już można było uznać za nie lada sukces. a jeżeli dodać do tego jeszcze specjalny kamuflaż maskujący powodujący, że odbijało się od powierzchni samolotu jedynie 7% padających promieni słonecznych