niedawno, które już opinia publiczna zabiła i rozbiła. Zostały po nim tylko szczątki i rozbitki [...]. Co to było, ja nie wiem - mówił August dalej - ani pojmuję, czego ci panowie chcieli, do czego dążyli [...]. Bałagulizm jednak nie trwał długo: nastraszywszy trochę jak meteor ognisty, co przelatuje nad głową, swoim obnażeniem sromotnym, niemoralnością, kozactwem, strącił się i upadł. Pozostały po nim szczątki tylko i te długo zapewne widoczne będą. (Kraszewski, Latarnia..., 268)<br>Trzeba więc ze szczątków odtworzyć tajemnicze zjawisko zwane bałagulstwem, baragulstwem, baragolstwem, bałagulizmem, bałagulią lub bałagulszczyzną. Najtrwalszy ślad pozostawiło w języku. Bałaguła, jak podają słowniki, to w sensie przenośnym określenie junaka, zawadiaki