nowe ujęcie "istoty" egzystencji. Z ujęcia poprzedniego pozostaje tylko jedno - myśl o autokreacji i zakładane w niej pojęcie procesu. Ale podstawowa wizja i kierunek owej autokreacji są już inne. Tworzenie człowieka przez niego samego rozgrywa się nie wobec Transcendencji, lecz wobec końcowego akordu śmierci, będącej - jak się wyraził Heidegger - "możliwością niemożliwości".<br>Zagadnienie należy do nader subtelnych.<br>Przede wszystkim musimy sobie uświadomić to, co słusznie podkreślił de Waelhens: egzystencja nie jest u Heideggera istotą Dasein (człowieka). Istotą Dasein jest troska. Dasein jest troską, ponieważ w jego bytowaniu chodzi mu o własne bytowanie. Ale tak jak idea troski jest kluczem do Dasein, tak