matematyki, choć matematyki nienawidziłem za to, że jest i nie sposób jej się nauczyć, że nie poddaje się bezwarunkowo każdemu, tylko wybranym. Nauczyciela matematyki jednak uwielbiałem, czułem lęk dlatego, że był wymagający, bałem się go zranić, nie sprostać jego oczekiwaniom, bałem się, że go zawiodę. <br><br>Doskonale zdawał sobie sprawę z niemożliwości nauczenia mnie swojego przedmiotu, ale w przeciwieństwie do innych profesorów, którzy dysponowali taką samą wiedzą, niczego nie starał się robić na siłę i - co było już zupełnie nie do pomyślenia - zaszczepił we mnie przekonanie, że matematyka nie jest rzeczą najważniejszą.<br>Nigdy więcej kogoś takiego już nie spotkałem, przeciwnie, od tamtego