między dwiema skrajnościami: światem Adama Michnika i światem Ojca Rydzyka. Te dwie odmiany ekstremizmu mają zadziwiające cechy wspólne. Żywią się też sobą nawzajem.<br><br>&lt;tit&gt; Zwidy i omamy&lt;/&gt;<br><br>1. Otworzyłem redagowaną przez Adama Michnika "Gazetę Wyborczą" (numer z 22 grudnia 1997) i na stronie drugiej przeczytałem na temat "Gazety Polskiej", co następuje:<br><br>&lt;q&gt;- ...nienawistna lawina pomówień wypowiadanych przez spadkobierców ducha czarnej sotni spod znaku ONR...&lt;/&gt;<br><br>"Gazeta Polska" nie wywodzi się z ducha czarnej sotni. Potępialiśmy wielokrotnie wybryki Falangi, krytykowaliśmy późne (lata trzydzieste) pisma Dmowskiego, przypominaliśmy, że pojęcie polskości obejmuje również poezję Leśmiana, Tuwima, sztukę pianistyczną Artura Rubinsteina. Potępialiśmy Bolesława Piaseckiego, PAX, &lt;orig&gt;moczarowców&lt;/&gt;, &lt;orig&gt;grunwaldowców&lt;/&gt;, tych