obito i wymęczono dla zasady, a wprawiali się pewnie na nich katowscy czeladnicy. Prawdziwy kunszt objawić się miał dopiero tu, na placu.<br>Wóz obstawiali wojownicy uzbrojeni w &lt;orig&gt;karoggi&lt;/&gt;. Zwykle skazańców prowadzili grodowi, tym razem wojewoda uznał, że sprawa jest większej wagi. Żołnierze kroczyli dumnie, jakby tą pewnością przeciwstawić się mieli nienawistnemu tłumowi. Tłumowi jak nigdy poruszonemu widokiem skazańców. I choć to ciekawość i pragnienie widowiska przygnały na plac tak wielu daborczyków, niejeden zaciskał pięści i klął pod nosem, widząc umęczonych pomocników Ostrego.<br>Magwer rozpoznał Wagrana. Więc reszta zginęła albo umknęła &lt;orig&gt;banowym&lt;/&gt; ludziom, tam, w lesie. I jedno, i drugie po stokroć