kosmiczna wydaje się w Manfredzie żywa i dynamiczna. Wciąż w ruchu, ożywiona przez demony zrodzone w myślach bohatera, lub je zagarniająca, istnieje niejako wobec niego, jakby był soczewką jej działań. Demoniczna moc daje mu władzę nad żywiołami, nad duchowymi mocami żywiołów (choćby wywodziły się z jego psychiki) - ale wszechświat pozostaje nieodgadniony, śmierć jest dla bohatera jedyną szansą przejścia poza próg tajemnicy.<br>Wszystkie sceny dramatu - z wyjątkiem jednej - dzieją się w Alpach: w zamku Manfreda, na szczycie Jungfrau, w chacie myśliwego. Ich tonacja wizualna i emocjonalna współgra z porami dnia. Następują po sobie kolejno (co nie dowodzi, by akcja zamykała się w