in adiecto. Czterdzieści parę lat znosili Eufończycy absurdalną dla nich sytuację, aż w końcu obalili znienawidzony i obcy im system.<br>Eufonia nie jest już państwem dodekafonicznym. Eufończycy uważają się za spadkobierców owej szczęśliwej XVI-wiecznej szlachty eufońskiej. Lubią śpiew, muzykę i wolność. Niestety, postawa niektórych obywateli, domagających się dla siebie nieograniczonej wolności, nawet takiej, która by i narodowy śpiew, i muzykę ograniczać mogła, przypomina niebezpiecznie postawę dawnej szlachty eufońskiej. Kiedy wolno wszystko, wolność jest złudzeniem, a rzeczywistością jest anarchia. Oby to nie prowadziło znowu do zguby Rzeczypospolitej. Historia bowiem rondem się toczy.<br>21 stycznia 1992<br><br>&lt;tit&gt;O przerywaniu utworów&lt;/&gt;<br><br>Eufończycy uważają siebie