jest określenie ich wieku. Pozwala to bowiem ocenić tempo depozycji, a równocześnie prognozować czas konieczny do chwili całkowitego wypełnienia misy jeziora przez przyrastające osady. W jeziorach z reguły nie tworzą się osady o znacznych miąższościach. Wyjątkiem są zbiorniki w strefach sekularnie obniżających się, co dzieje się gdy jeziora są zlokalizowane nieopodal morza, którego dno obniża się. W przypadku kopalnych utworów jeziornych miąższości mogą być znacznie większe, np. nawiercone w Polsce niektóre utwory czerwonego spągowca, dolnej jury lub pliocenu (Książkiewicz 1979). Z reguły miąższość osadów zawiera się w przedziale od kilku do kilkunastu metrów. Rzadko występują misy, w których miąższości są rzędu