wywoływane podrażnionymi ambicjami, ale argumentowane i racjonalizowane brakiem zaufania, podejrzliwością co do zasad konkurenta. Podejrzliwość taka jest o tyle mało sensowna, że wmawiane różnice stanowisk nie mogą na ogół liczyć na znalezienie społecznego poparcia. Np. gdyby nawet rzeczywiście Jacek Kuroń chciał (jak mu wielokrotnie zarzucano) namówić Polaków do rezygnacji z niepodległości, to i tak nie miałby żadnych widoków powodzenia - po co więc wszczynać potępieńcze swary? Jeżeli ruchy wolnościowe w Polsce mają zachować szanse wpływania na społeczeństwo, działacze muszą, i to szybko, nauczyć się więcej wzajemnej lojalności i prostego zaufania.<br>Na zakończenie - remanent dyskusyjny. Z Kisielem, którego niezmiennie podziwiam i szanuję, polemizować