iść" zawołała <br>ze strachem zrozumiałym wtedy tylko dla Joachima Pażycha:<br>- Ale wrócisz?<br>Paweł grzebał w popielniku, odwrócony do nich plecami <br>i długo nie odpowiadał, zajęty bez reszty wyjmowaniem <br>ziemniaków do miski.<br>- Też pytanie - usłyszeli wreszcie. Głos był <br>szorstki, niechętny jej wścibskości. Pieczenie kartofli <br>to poważne zajęcie. Ważniejsze od jej nagłego, niepojętego <br>strachu. - Jutro z dziadkiem wycinamy w ogrodzie stare drzewa. <br>Możesz iść z nami, jak chcesz. Prawda? Weźmiemy <br>ją? - to już było skierowane nie do niej.<br>Pierwszy raz usłyszała, że ktoś nazywa Pażycha <br>dziadkiem. I pierwszy raz Paweł, za milczącą zgodą <br>Joachima Pażycha, zaprosił ją do domu nad maliniakiem. <br>Wprowadził w