Co? śmiejesz się ze mnie? Myślisz pewnie: wariatka.<br>Patrzyła ostro.<br>- Nie wyobrażaj sobie, że od razu uwierzyłam; że nie sprawdzałam, na próbę nie wystawiałam. Przecież rozumiem: mężczyzna czterdziestoletni i baba stara... w tydzień później przyszłam znowu. Udaję, że nic nie zauważyłam, nic nie wiem. I on nic. Tylko ten wyraz niepojętej &lt;page nr=194&gt; dobroci... Pyta się: &lt;gap&gt; Czuję od razu, że nie jak staruchę pyta, a jak dziecko. Znowu opryskliwa byłam, skarżyłam się, że lekarstwa nie skutkują. Ganiłam też niemieckie apteki. Zmierzył ciśnienie. Delikatnie tak, troskliwie naciągnął z powrotem suknię na moje plecy... Oczy przymrużył, coś nawet jak gdyby łzy zauważyłam za rzęsami... Powiada